3menonaroof over een andere boeg

Blijkbaar ben ik niet zo goed in het houden van een online dagboek of iets dergelijks.
Deze weblog is zo goed als dood. Mijn andere weblog - Uitspattingen - aan de andere kant, bloeit wel (traag maar gestaag). Hiermede geef ik mijn pogingen tot web-logboek-en op.

Dat wil niet zeggen dat er hier niets meer zal komen.Het zal enkel niet vaak komen, en niet over mezelf gaan. Wat gaat hier dan wel komen? Mijn pogingen tot academische teksten. Als ik papers moet schrijven, en ik vind niet dat ze in Uitspattingen passen, dan zet ik ze hier neer.
Zo heb ik al 1 paper van Engels, dewelke ik nog moet verbeteren,
en heb ik net een tweede ingediend, die ik dus nog moet terugkrijgen, en dan verbeteren.

Het spijtige is wel, dat de tekstjes die hier komen vaak niet interessant zijn voor zij die de onderwerpen (vb kortverhalen) niet gelezen hebben. Daarom lijkt het me wijs u aan te raden om eerder naar Uitspattingen te gaan kijken dan naar 3menonaroof.

Ik doek deze site niet op, omdat ik de naam mss later nog nodig ga hebben voor iets anders,
en omdat ik ook mijn papers graag op het net wil achterlaten. Dit kan ik niet echt doen in Uitspattingen.

Dat was het dan,
hopelijk zie ik u weer op Uitspattingen,
(of, wanneer u de juiste kennis van zake hebt hier op 3menonaroof).

Nog een prettige dag verder

Wout.

Deviantart

Het is weer even geleden. Hier eventjes de stand van zaken inzake de UA: Mijn punten waren goed, ik had 1 buis (het eerste vak) maar die kan zelfs gedelibereerd worden. Op Filosofie en Antropologie (laatste vak) had ik zelfs 16 dus dat is niet slecht hé. =)

Waar ik het in deze post over wou hebben, is Deviantart. Sinds enkele dagen ben ik lid van de site Deviantart.com. Dit is een kunst site, in de grote betekenis van het woord. Mensen kunnen hier hun creaties en dergelijke exposeren, en laten becommentarieren door mede-leden. Een zeer mooie site, trouwens. Hij staat vol zeer mooie dingen. Het enige dat ik mis is de optie om gemaild te worden als je berichten krijgt. Maar zo dringend is dat niet.

Ik ben dus lid, dat wil zeggen dat ik een account heb. Deze is Dillen.Deviantart.com. Daar kan je dus ook mijn creaties vinden, als dat je interesseert. Dit zijn vooral foto-bewerkingen. Verwacht alsjeblieft geen hoogstaande kunst, het zijn wat probeerseltjes. Voor de grote kunstwerken kan je beter naar andere acounts zoeken. Als je wil, kan je dus ook zelf een account maken, en je eigen dingen op het net zetten. Als je dit doet, schrijf dan een linkje in een commentaar, dan kan ik ook bekijken hoe jou werk er uit ziet. Ik vind Deviantart echt een geweldige site, er staan zo'n mooie dingen in! Zeker eens een kijkje nemen waard. En als je geen zin hebt om te gaan zoeken achter mooie dingen, klik dan eens op mijn account, en kijk naar mijn favorieten. Daar staan al wat mooie fotos in.

Ik ga zo dadelijk een linkje maken links, naar mijn deviantart account, dus daar kan je ook altijd op de link drukken. En misschien laat ik automatisch mijn nieuwste creaties posten op mijn blog. Maar dan zal dat op Uitspattingen zijn. Daar is dat meer op zijn plaats volgens mij.
Alvast veel plezier,
en tot de volgende!

Uitspattingen

Sommigen onder jullie weten het al,maar ik heb dus sinds kort een nieuwe blogspot. Dit is Uitspattingen.blogspot.com, waarnaar je een link vind in de linker tabel onder 'nog blog'.

Wat staat er nu juist allemaal in die blog?
In Uitspattingen kan je allemaal teksten vinden die ik op een of ander punt in mijn leven geschreven heb. Deze staan zowel in de prozaïsche, dramatische als poëtische vorm. Sommigen onder hen zijn gewoon absure tekstjes, die ik ooit wel eens schreef of verkondigde (o.a. op Grasisgroen.nl), maar het bevat ook meer serieuze tekstjes zoals een paar van mijn gedichten.

Waarom in een nieuwe blogspot en niet in de deze?
Uitspattingen is een blog zonder samenhang noch volgorde, terwijl er in deze blogspot eerder een rode draad hangt. In 3menonaroof schrijf ik over mezelf, schrijf ik besprekingen voor dingen die ik gezien of gelezen heb. In Uitspattingen staan dingen die van mezelf zijn, dingen die ik zelf geschreven heb.
Ook zette ik het in een nieuwe blogspot omdat ik gewoon de bepaalde tekstjes wou bijhouden (1 van de redenen waarom ik ze op het net zet tout court). Als ik ze hier neerzet kan ik ze ook gewoon bijhouden, maar dan zou het altijd een heel gedoe zijn om ze terug te vinden, indien er hier te veel tekst staat.
In Uitspattingen staan gewoon al mijn teksten samen en kan ik ze makkelijker terugvinden.

Dus als je zin hebt, bekijk dan ook eens Uitspattingen. Het is een plaats die snel kan overgaan van licht naar zwaar, van donker naar kleurrijk. Toch wel even de moeite zou ik zo zeggen :-).

Laatste Examendag

Vanmorgen stond ik op met een slome cynische sluier om me heen. Ik Werd wakker van het allarm, zette dit af, en dacht letterlijk blij mezelf - op uiterst cynische wijze -: "Haha, Wout, Grapjas..." Of dit was omdat ik zo vroeg opstond, of omdat ik in mezelf dacht dat het examen Antropologie op zich toch geen nut had en mijn slaagkansen nihil waren, weet ik niet. Ik weet alleen dat ik dat dacht. Maar goed. Ik stond dus op, ging me douchen, en zette me in de zetel met mijn cursus in de hand. Eigenlijk was dit Annelies' cursus, want ik had nogal weinig tijd om alles voor te bereiden (vandaar waarschijnlijk mijn cynisme), maar dat maakt nu niet echt iets uit. Ik begon te herhalen, maar door de sloomheid en totale antipathie dwaalde ik vaak af, en resulteerde dit eigenlijk in het 'niet-zo-veel-doen'. Toen om half acht mijn koffie klaar was, en ik nog niet gegeten had, besloot ik mezelf in de keuken te gaan zetten en maar wat te eten. Veel was er niet, want zoals gewoonlijk was mijn broer weer met de laatste cornflakes weg. Ik moest het dus doen met wat rozijnen-appel-frangipane brood (een vreemde combinatie, maar best wel lekker). om 7.55 kwam ik tot de conclusie dat ik eigenlijk mezelf moest haasten, omdat ik geen uur meer had om te herhalen (zoals ik dacht) maar een uur om in het klaslokaal te geraken. Dus deed ik maar vlug mijn hemd aan, pakte mijn boeken en een bic in, en begaf me naar de bus. Hier botste ik op een oude bekende, waarmee ik maar wat ge-'small-talk'-ed heb. Op de bus herhaalde ik (naast de persoon zittende, en dus soms met die persoon in conversatie tredende) zo een beetje de 'grote schema's' van Annelies.
Toen ik uitstapte en ik naar mijn klaslokaal moest wandelen (10-15 minuutjes) besefte ik plots dat ik niet zeker wist in welk lokaal ik examen had. Zelfs dit kon mijn enorm rustige gemoedstoestand niet om zeep helpen. Ik wist dat we in de K-blok les hadden, en ik zou (eens daar) de weg wel vinden a.d.h.v. mijn klasgenoten. Al wandelend en overpijnzend wat me te wachten stond dacht ik in mezelf dat ik best wel wat zou geven voor wat goede oude Portugal Absinthe naar oorspronkelijke mix met dus nog AntiVries erin. Gezond is dit niet, maar het had me al eens (wel niet in een school of werk toestand) geholpen al de Franse kennis, die ik in die 8 jaar Frans leren verworven had, terug naar boven te brengen en met een complete vreemdeling een urenlange conversatie te hebben in het Frans, een vak waar ik -kortaf- niet goed in was. Dit idee schudde ik maar van me af. Ik zou het wel nemen zoals het was.
Eens in de K-blok aangekomen vond ik inderdaad mijn medestudenten, en begon ik een praatje met hen. Ook een beetje over de leerstof, maar meer over het algemene, geen details ofzo die je nog vlug even kan doornemen voor het examen. Toen het eindelijk aan mij was (het was mondeling) kreeg ik twee vragen voorgeschoteld, die ik tot mijn verbazing (maar niet schok, ik bleef nog steeds apathisch) goed wist te plaatsen, en waar ik mijn zegje wel over kon doen.
Toen ik dat gedaan had, en de prof zelfs geen bijvragen gesteld had, bedankte ik de prof en stapte naar buiten.
Blij dat dat achter de rug was. Meer dan een maand lang intensief leren en examens afleggen waren eindelijk voorbij. Opgelucht, maar niet hysterisch van vreugde, nam ik de bus naar Annelies, waar ik veel geslapen heb, zoals dat wel eens goed kan doen, en waarmee ik op het einde naar de film (een Italiaanse Documentaire tegen het beleid van Berlusconi) mee geweest ben.
Een enorm rustige dag. En een best goed examen waar ik maar anderhalve dag voor gestudeerd had, maar wat wel een bladzijde of 160 inhield. Dat is geen onsuccesvolle dag denk ik zo.
Straks ga ik slapen, en ik ga het er eens goed van pakken. Anderhalve week vrij heb ik nu wel verdiend denkik. Het is allemaal even genoeg geweest.

'Allo 'allo neemt afscheid.

Een paar dagen geleden was het de laatste aflevering van 'allo 'allo, en volgens mij kon de reeks geen beter einde krijgen. Een prachtige afsluiter voor een dolkomisch programma. De serie had vele afleveringen, waarvan de ene al wat beter was dan de andere. Het heeft enkele spijtige misstappen gekent, zoals de plotse vervanging van Cpt. Bertolucci, de Italiaan die altijd 'Heil Mussolini' kweelde en achter de dames zat. Maar ze kende meer Ups dan Downs volgens mij. Hoewel ongeveer elke aflevering dezelfde stereotiepe indgrediënten bevatte, bleef ze me bijna elke keer hartelijk aan het lachen brengen.

Wat maakte deze laatste aflevering nu zo bewonderingswaardig? Het zat hem volgens mij juist in het doorbreken van deze stereotiepe patronen. Het 'spelen met' en 'omgooien van' al deze ingrediënten. Tegen alle verwachtingen in, blijft het zichzelf maar in elke mogelijke manier omdraaien, vanaf het moment dat er 'vele jaren later' op het scherm verschijnt. Er komt een grijze auto aan op het pleintje van Nouvion, en daar komen Lt. Gruber, Helga en Col. Von Strohm uitgestapt. Hier begint het al. Col. Von Strohm lijkt de ondergeschikte geworden van Lt. Gruber. Hij is zijn chauffeur geworden. Gruber zegt tegen Von Strohm dat hij bij de auto moet wachten, terwijl hij en Helga naar het caféetje gaan. Daar komen ze een schijnbaar piepjonge René tegen het lijf. Dit blijkt echter de (geadopteerde, zo blijkt later) zoon van René te zijn. Hij zegt tegen Lt. Gruber dat René buiten te vinden is, in het pisijn. Edith, die de rol van haar moeder heeft overgenomen als stokoude klagende vrouw, komt te weten dat Gruber in het café zit, en holt naar beneden om hem een goede dag te zeggen. Het blijkt dat Gruber tegen alle verwachtingen is getrouwt met Helga, dat hij een succesvolle kunstkenner is geworden, en een hoop kinderen heeft. Tezamen gaan ze naar de ook inmiddels stokoud (en rolstoelpatient) geworden René. Een grote reunie van de oude kennissen. René blijkt nog steeds het portret van de gevallen madonna met de grote borsten nog niet gevonden te hebben. Tot Gruber het stambeeld van René per ongeluk kapot doet, en daar het schilderij vindt, om het daarna aan René te geven. Maar dat is natuurlijk niet veel waard zonder de 'missende borst'. Hierop neemt een van de meest bevreemdende plot-twists plaats. Helga blijkt een beetje een sentimentele vrouw geworden te zijn, want ze geeft de 'missende borst' die ze in de tijd van Herr Flick gekregen had gewoon aan René! Gruber zegt dat hij het zal proberen te verkopen, en dan om dan de winst aan René te geven. Terwijl iedereen een beetje aan het praten is, vlucht René echter in zijn rolstoel met Yvette weg naar de auto van Gruber. Hier gaan ze in zitten. Dan heeft natuurlijk iedereen het door. René gaat er dan toch vandoor met Yvette. Eindelijk beginnen zij aan hun avontuur tezamen. Edith roept nog: "René! What are you doing whit that waitress??", waarop René repliceert: "You Stupid woman! Can't you see I'm eloping?!" (= stom wijf, zie je niet dat ik er vandoor ben?). En ze vertrekken met hun tweetjes naar Spanje, René en Yvette.

Zoals je dus kon zien waren alle rollen helemaal omgedraaid. Edith werd de oma, Gruber was getrouwd, Helga wordt sentimenteel, en Von Strohm staat onder Gruber. Maar achter deze uitgesproken verschillen met het verleden, kunnen enkel onuitgesproken, maar achterhaalbare beweegredenen gevonden worden. Zo is en blijft Von Strohm gewoon de slijmerige onderdaan van een belangrijk man. Zo is Helga waarschijnlijk met Gruber getrouwd voor het geld, en heeft Gruber waarschijnlijk toegestemd omdat hij kinderen wou, maar toch zijn seks met mannen niet wou opgeven. Helga en Gruber zullen dan waarschijnlijk gewoon hun eigen affaires hebben. Last but not least kan René eigenlijk nu pas echt met Yvette vertrekken, omdat hij genoeg geld heeft om het café achter te laten.

Dit was een kort maar bondig stukje 'allo 'allo. Het afscheid valt zwaar, maar het het behield zeker zijn waardigheid. We zullen het niet vlug vergeten.

[Geschreven op 27/01/2006; Herbekeken op 03/05/2006]

Laatste 7 Examendagen

Vandaag zijn de laatste 7 dagen van mijn examenreeks ingegaan. Morgen Filosofie (zoals reeds aangekondigd in de vorige post), maadag Nederlandse Literatuur en woensdag Antropologie.
Met Filosofie ben ik nu klaar. Na even te ontspanngn ga ik nog even mijn samenvatting herhalen, en belangrijke dingen markeren, maar dat zou het moeten zijn voor vandaag. Ik hoop dat het een beetje gaat lukken.
Voor maandag Literatuur heb ik nog wel genoeg tijd denkik. Morgen ben ik 's middags waarschijnlijk al thuis, en dan heb ik dus nog drie en een halve dag om het te leren. Dat zou moeten volstaan denk ik.
Woensdag Antropologie gaat iets krapper zijn denkik. Ik heb dan anderhalve dag om het vak te leren (ik heb al wel wat op voorhand gedaan maar toch...). Het is geen ondoenbaar groot vak, maar en ik vind het heel interessant allemaal, maar toch vind ik dat ik enige grond tot twijfel en lichte angst te koesteren. Nuja. We moeten de dingen nemen zoals ze komen. In het slechtste geval doe ik er wel een herexamen van. Dat zou niet onoverkomelijk zijn.

Goed. Genoeg gezeik over mijn examens. Ik ben al lang genoeg met die rotzooi bezig!
Nu is het tijd voor ontspanning :)

Examen Intermezzo

Door de examens valt het me nogal lastig om recenties of dergelijke van films of muziek te schrijven, en daarom staat er dus nogal weinig op deze pagina.
Het schrijven van besprekinkjes over dergelijke zaken is toch wel een van de hoofdthema's die ik op deze blog wil zetten. Dit vooral om het schrijven te oefenen, en omdat de items in kwestie me zeer interesseren, en ik er dus ook graag over schrijf.
Op de middelbare school vroeger deed ik dit soort taken altijd heel erg graag.
Nu ik op de UA zit heb ik deze soort taak nog niet gekregen, maar ik verwacht me zeker wel aan een paar schrijfopdrachten volgend semester. Hopelijk vind ik deze even leuk, en dwing ik me niet teveel in een te korte en stresserende tijdslimiet...
Maar goed, ik heb voor deze richting (Taal & Letterkunde Engels Nederlands)grotendeels gekozen omdat ik wel graag schrijf en lees in deze talen, dus zou het wel mogen meevallen...

Ik heb momenteel 3 van mijn 6 examens gedaan, en vanaf nu zullen de laatste examens elkaar ook sneller opvolgen. Mijn volgende examen is dat van Filosofie, en dat heb ik Donderdag. Hopelijk lukt dat een beetje. Het is mijn eerste Mondelinge examen op de UA. Maar als ik morgen goed doorwerk, zal het volgens mij wel gaan.
De drie examens die ik al afgelegd heb zijn Algemene Taalkunde, Literaire Genres en Nederlandse Grammatica.

Algemene Taalkunde is een raakvlak van de ondervindingen van wetenschappelijk onderzoek over alle talen. Deze ondervindingen worden gecombineerd, en hieruit worden nieuwe conclusies getrokken. Vrij interessant vak, zeker in het begin (want toen ging het over apen hihi). Ik denk dat dit examen wel gelukt is. Of dat hoop ik toch.

Literaire Genres was onderverdeeld in drie keer 8 lesuren over drama, narratologie (vertelkunde dus) en poëzie.
De narratologie was een hel, omdat de leerkracht een echte duivel was. Hij leek er enkel op belust om ons zo veel mogenlijk pijn te doen.
Zo sprak hij althans. Bovendien ziet hij er nog uit als een duiveltje ook! Nu nog zijn hoorns of bokkenpoten ontdekken... Maar ik had dit vak al op voorhand samengevat, en dus hoop ik dat ik er op dat deel toch al door ben...
Drama vond ik vrij interessant... toch het Aristotelisch theater en dat van Brecht. Maar de cursus was ongelofelijk structuurloos, en het leek op een doodleuke opsomming van regeltjes en feitjes. En daar ben ik niet goed in, in regeltjes blokken.
Maar al bij al is het op het examen ook op dit vlak wel meegevallen denkik.
Poëzie interesseerde me van de drie het meest, hoewel de cursus ook een opsomming was. Vele termen kende ik al van de lessen nederlands of latijn op de middelbare school. En de leerkracht was best wel een toffe peer. (zo zie je maar weer dat leerkrachten zeker een belangrijke rol spelen in de motivatie)

Het examen van Nederlandse Grammatica was vandaag. Dit had een deel syntaxis en een deel morfologie. Het morfologie deel ging verbazingwekkend goed. Volgens mij moet ik daar toch zeker bijna alles juist van hebben. Grammatica ging iets minder vlot, omdat het meer met regeltjes werken was, en ik als het op zinsdelen of woordsoorten aankomt wel een de verkeerde keuzes durf maken. Maar al bij al is ook dit examen best wel goed verlopen denkik.

Ik schrijf dat alle examens volgens mij wel meevielen, maar dit weet je natuurlijk nooit. Je kan nooit (zeker de eerste keer niet) de manier van verbeteren van de proffen voorspellen. Maar los hiervan denkik toch er door te zijn voor alle drie de examens. Hoge cijfers verwacht ik niet, maar een voldoende zou wel mogen denkik.
Dat wordt nog in spanning afwachten allemaal!

Goed, genoeg geschreven voor vandaag...
ik kruip er eens in,
want ik moet morgen nog veel leren...

Sorry als er veel herhalingen en fouten in de tekst zitten,
ik ben erg moe, en ga hem niet herlezen :p

Slaapwel en tot de volgende keer!